αειφυγία

Σκέφτομαι ότι η αειφυγία μου ξεκίνησε με τη Θεσσαλονίκη,

συνεχίστηκε με τη Βαρκελώνη

και ολοκληρώθηκε(?) με το Νησί

(όχι δεν είμαι στη Σπιναλόγκα ευτυχώς...απλά μου αρέσει αυτή η αναφορά στην επικαιρότητα).
Δεν ξέρω αν νιώθω όντως μετανάστης αλλά σίγουρα εδώ στο Νησί υποφέρω από την υγρασία αγαπητοί νοσταλγοί των καλοκαιρινών διακοπών στα Νησιά.(αν δεν το ζήσεις δεν καταλαβαίνεις την σωτηρία από ένα αφυγραντήρα)
Σκέφτομαι συχνά αυτά τα χαριτωμένα ερπετά...τους χαμαιλέοντες...κι όλους αυτούς που δουλεύουν σε τσίρκο...αλλά βαριά η καλογερική,ή μάλλον πολύ υγρή!!
Τέλος,συμπάσχω με τους μετανάστες ειδικά απ'  όταν πρωτοπήγα στη Βαρκελώνη κι ο Μanu Chao είχε μόλις τραγουδήσει το "el clandestino".


Εκεί οι περισσότεροι φίλοι μου ήταν στην ουσία μετανάστες και κάποιοι και λαθρομετανάστες.Κυρίως Λατινοαμερικάνοι,κυρίως από εύπορες οικογένειες με σπίτια τύπου Μεξικάνικη σαπουνόπερα, και κυρίως δουλεύοντας χωρίς χαρτιά και πααααάρα πολλές  δυσκολίες επειδή ήθελαν να μείνουν τόσο πολύ...όσο πολύ η ίδια τους η πατρίδα τους έδιωχνε!!Αυτό είναι κάτι που πραγματικά σε πληγώνει πολύ...και το έζησα από κοντά.
Πάντως εκτός από τις διάφορες ανάγκες...στην αειφυγία μάλλον σε οδηγεί λίγο και το DNA σου.