"transitionology"

ή "Μετανάστης στην ίδια σου την  πόλη..."                     Επειδή χτες ήταν η επέτειος της πτώσης του Τείχους στο Βερολίνο σκέφτηκα λίγο πως είναι να είσαι μετανάστης στην ίδια σου την πόλη κυριολεκτικά κι όχι μεταφορικά ....και μάλιστα ξαφνικά κι απότομα ...και φρίκαρα.
Γενικά το ανθρώπινο μυαλό είναι πολύ διεστραμμένο... ειδικά τα γεωπολιτικά συμφέροντα ανά τους αιώνες.Δηλαδή είναι τόσο προχωρημένο να σκεφτεί κάποιος ότι ένα κομμάτι μιας πόλης μπορεί ξαφνικά να περιτοιχιστεί και μάλιστα να ανήκει σε μια διπλανή χώρα.Και για να δεις την ξαδέρφη σου ή τον φίλο σου που μέχρι χτες έμενε δυο τετράγωνα πιο κάτω τώρα πρέπει να γίνεις λαθρομετανάστης....δηλαδή ό,τι να΄ναι...


Σήμερα,όταν επισκέφτεσαι το Βερολίνο νιώθεις πολύ έντονα ότι αποτελεί ένα «πεδίο μάχης της μνήμης», ότι ο χρόνος  μοιάζει μετέωρος μετά την πτώση του Τείχους ...παρότι ο καπιταλισμός εμπορευματοποιεί τα πάντα - ακόμη και τις μνήμες.
Τα λέει πολύ ωραία το σημερινό άρθρο στο "Βήμα online" αναφέροντας αποσπάσματα από το βιβλίο «The Future of Nostalgia» (2001), της ρωσικής καταγωγής Svetlana Boym όπου μιλάει για την "Κόκκινη Νοσταλγία" που ισχύει σε πολλές χώρες του πρωην ανατολικού μπλοκ. Πόλεις που άλλαξαν ονόματα...μέχρι και σύνορα,όπως το Βερολίνο.
Νόστος και άλγος ...καταλαμβάνει συχνά και μένα την ταπεινή μετανάστη εσωτερικού...
και αναρωτιέμαι..."....Τι σημαίνει το να ζεις μονίμως σε «διαδικασία μετάβασης»; Σημαίνει πως ο χρόνος συστέλλεται και διαστέλλεται σταθερά. Σημαίνει ακόμη πως το μέλλον απομακρύνεται, και η προσφυγή στο παρελθόν - σ' ένα παρελθόν ασφάλειας και ηρεμίας - είναι παραμυθητική. ".
Το παράδειγμα του Βερολίνου δείχνει ότι 20 χρόνια μετά την πτώση του Τείχους, "...η «μετάβαση» έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά μονιμότητας, μια γενιά μεγάλωσε μέσα της ενώ έχει τροφοδοτήσει ένα ολόκληρο πεδίο σκέψης το οποίο ο ρωσολόγος Stephen Cohen χαρακτήρισε κάπως ειρωνικά «μεταβασιολογία» (transitionology)..."
Αναφέρεται δε και στην ταινία "Goodbye Lenin"


με το συμπέρασμα ότι"...Δεν κατοικούμε το παρελθόν μας μέσα από τις νοσταλγικές μνήμες αλλά προσπαθούμε να ξαναχτίσουμε τον κόσμο γύρω μας διαχειριζόμενοι τραύματα, αβεβαιότητες, την αίσθηση της απώλειας. ..."
Λες να ζω εδώ στο Νησί σε μια συνεχή γραφική μετάβαση???