Η φωτογραφία μου
η μετανάστευση μπορεί να είναι προς άλλη χώρα,ήπειρο,στην ίδια σου τη χώρα,στο ίδιο σου το σπίτι...για λίγο,για πάντα...για λόγο ερωτικό,για λόγο οικονομικό...μπορεί να είναι πολλά...μπορεί να είναι ο λόγος.

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

πρόσφυγας...πολύ χειρότερο από μετανάστης (2)


Για την ιστορία...το ντοκυμαντέρ αυτό προβλήθηκε από το DOC ON AIR σε επανάληψη διότι τον προηγούμενο μήνα ο
"Καντίρ Χουσαϊνί, αφγανός μετανάστης, που διαμένει στη χώρα εδώ και 8,5 χρόνια και εργάζεται ως διερμηνέας στην οργάνωση «Γιατροί του Κόσμου». Με κόπο συγκρατεί και τα δάκρυά του. Το πρόσωπό του έχει ακόμη τα σημάδια του άγριου ξυλοδαρμού από μια ομάδα άγνωστων μέχρι στιγμής ατόμων, το περασμένο Σάββατο το βράδυ, μπροστά από τον ναό του Αγίου Παντελεήμονος. Ο Καντίρ είχε κατέβει από το διαμέρισμά του, στην οδό Μιχαήλ Βόδα, μαζί με δύο φίλους του, για να πάρουν τσιγάρα και φαγητό για να περάσουν τη βραδιά, συζητώντας. Διασχίζοντας την οδό Αλκιβιάδου."
 http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=355336&dt=19/09/2010#ixzz12Dnf9uAy
Για ειρωνεία της τύχης, την Πέμπτη πριν από την επίθεση που δέχθηκε οΚαντίρ Χουσαϊνί υπήρξε συνάντηση της Αφγανικής Κοινότητας, όπου συζητήθηκε ακριβώς το πρόβλημα των επιθέσεων,χωρίς όμως να καταλήξουν οι συγκεντρωμένοι σε αποφάσεις.Οπως μάλιστα διηγείται ο Καντίρ,«ήταν εκεί τουλάχιστον επτά συμπατριώτες με μώλωπες και σημάδια στο πρόσωπο.Ενας μάλιστα είχε σπασμένα τα τρία μπροστινά δόντια». Σχεδόν κανένας όμως από αυτούς δεν είχε καταγγείλει την επίθεση ή προχωρήσει σε μήνυση κατά αγνώστων. «Φοβούνται τη διπλή θυματοποίηση»επισημαίνει ο πρόεδρος του ελληνικού τμήματος των «Γιατρών του Κόσμου» κ.Νικήτας Κανάκης.«Ελάχιστοι έχουν χαρτιά και επαπειλείται άμεση απέλασηαν βρεθούν στο αστυνομικό τμήμα,ακόμη και ως θύματα άγριων επιθέσεων,οι διαστάσεις των οποίων στο κέντρο της Αθήνας και κυρίως στον Αγιο Παντελεήμονατείνουν να λάβουν τη μορφή πογκρόμ».
και η ειρωνία για μένα είναι οι δηλώσεις του το 2008:
«Έμενα στο Μαζάρ ε Σαρίφ του Αφγανιστάν με την οικογένειά μου. Το 1998, οι Ταλιμπάν μπήκαν στην πόλη και κατέστρεψαν τα πάντα. Σκότωσαν χιλιάδες κόσμο. Εγώ τότε τελείωνα το σχολείο. Με έπιασαν και με έβαλαν στη φυλακή για έναν μήνα. Όταν με άφησαν ελεύθερο, η οικογένειά μου είχε φύγει. Δεν μπορούσα να τους βρω πουθενά»
«Στην Ελλάδα έφτασα πριν από εννέα χρόνια με μια πλαστική βάρκα. Από την Τουρκία στη Μυτιλήνη. Από το Μαζάρ ε Σαρίφ με βοήθησε μια οικογένεια να φτάσω στο Πακιστάν. Μετά πήγα στο Ιράν, όπου έμεινα και δούλεψα έναν χρόνο, και στην Τουρκία. Επέλεξα να ζήσω στην Ελλάδα ύστερα από την
  υποδοχή που είχα από τους ανθρώπους εδώ. Με στήριξαν, μου έδωσαν φιλοξενία και ζεστασιά. Έτσι μπορώ να πω ότι ξεπέρασα κάθε δυσκολία» λέει ο Καντίρ Χοσαϊνί, ο οποίος αποφάσισε να δείξει τι σημαίνει επαναπατρισμός ενός μετανάστη στις μεγάλες οθόνες, μεταφέροντας τα συναισθήματα της αγωνίας, της χαράς και της απογοήτευσης. «Δεν έχω σπουδάσει, γιατί δεν είχα την οικονομική δυνατότητα. Έμαθα όμως ελληνικά και υπολογιστές πολύ γρήγορα. Έτσι, μπορώ και εργάζομαι στη ΜΚΟ Γιατροί του Κόσμου και βοηθώ όσο μπορώ τους άλλους μετανάστες. Ειδικά όσους δεν μιλάνε αγγλικά τούς βοηθάω με τη διερμηνεία»

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=30&ct=19&artid=1408212&enthDate=08112008

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου